Ontstaan

HET ONTSTAAN VAN ACTION MALAISE


In 2001 studeerde Ivan Vrambout af als regisseur aan de Brusselse hogeschool R.IT.S. Met zijn afstudeerproject Survival of the fittest kaapte hij tijdens het theaterfestival Theater aan Zee-2001 de hoofdprijs weg in de categorie Jong Theater Werk.

De voorstelling werd de eerste voorstelling van Action Malaise, de vzw opgericht door Ivan Vrambout en zakelijk leider Vicky Vermoezen. Vanuit een kleine structuur startten Vrambout en Vermoezen verschillende theaterprojecten op. Ivan Vrambout is auteur en Paul Pourveur coacht enkele tekstprojecten. Vrambout ontwikkelt de techniek om met een uitgebreide tekstversie te starten met acteurs die samen de tekst terug adapteren. Het is een manier van werken waaruit verschillende projecten ontstaan.

Vive l'Afrique

In 2002 maakt Action Malaise samen met Joris Van Den Branden en Sara Vertongen in samenwerking met KC Limelight (Kortrijk) Vive l’Afrique, dat wordt geselecteerd voor het Theaterfestival 2002. In 2003 bewerkt Action Malaise bij NTGent met de voorstelling Hak de roman Schuld en Boete. Geert Van Rampelberg en Pieter Genard spelen het geslepen spel tussen Raskolnikov en de rechercheur. In het STUK gaat ’t Wild Vlees in première. Kirsten Vermoezen schrijft erover in de standaard: “Action Malaise flirt met clichés als de rochelende Marokkaan en de rijke inwoner van Brasschaat. Dat is spelen met vuur, maar Vrambout beheerst de brandjes meesterlijk. Met zet en tegenzet duwt hij je met je neus op de problemen, zonder antwoorden, zonder slap gelul.” In 2004 volgt de theatrale performance Cowboy Magic in het Nieuwpoorttheater gevolgd door George Total – een monoloog van Joris Van Den Brande. Liv Laveyne schrijft in De Morgen: Ze komen weinig voor, voorstellingen waar je stil buitenkomt. Omdat je eigenlijk zou willen lachen, maar niets zomaar om te lachen is Omdat je de neurose in jezelf teruggevonden hebt of, nog erger, omdat je beseft dat onze maatschappij neurotisch is en George Total als enige gezond.

Ondertussen vervoegt dramaturg Bart Capelle en scenograaf Olivier Mortier Action Malaise. Keert Vrambout tijdelijk naar Hometown Genk en maakt er de jongerenproductie Hotel Zwart-Wit en het locatieproject Blubber – chaos in de stad Genk.


In 2005 schrijft en regisseert Vrambout in de KVS Baraque Frituur, een tweetalige voorstelling met een gemengde equipe Nederlands/Franssprekende acteurs. Scenograaf Olvia Mortier ontvangt ervoor de Prix de Théatre 2006. Vervolgens maakt Action Malaise in samenwerking met Théatre de la Galafronie zijn eerste Franstalige productie over de taboes in Marokko tijdens het bewind van Hassan II. Acteur Mohammed Bari krijgt voor Lost Cactus tijdens het festival ‘Rencontres de Huy’ een bijzondere vermelding van de jury. In 2007 maakt Vrambout met Dominiek Van Malder en Geert Van Rampelberg Vette Tristesse. Wouter Hillaert schrijft: Vette tristesse weet het sfeervol genoeg te pakken om je warm-triest achter te laten. Alleen is dat net wat Pourveur niet wilde, en hij heeft zich na de première dan ook van de voorstelling gedistantieerd. Een eeuwenoud vraagstuk blijft hier open: raak je in theater beter tot het hoofd via de buik, of omgekeerd?


In de producties van Action Malaise worden hedendaagse thema’s bespeeld in tekst, enscenering en vormgeving, door de werkelijkheid onder te dompelen in een onwerkelijke wereld vol van clichés en cliché-bestrijdende middelen. Er worden personages naar voren gebracht die hun ideeën en meningen delen zonder zich te bekommeren over hun authenticiteit, de morele gepastheid en hun voorgeschiedenis. Het zijn schetsen, gedeeltelijk uitvergroot tot herkenbare karikaturen, die zowel banale als intelligente uitspraken doen. Karikaturen die als polen tegenover elkaar staan en waarbij het publiek zelf de verbanden moet leggen. De voorstellingen worden geconstrueerd als puzzels waarvan enkele stukken verloren zijn geraakt, en waarbij het publiek actief aanwezig moet zijn om de puzzel in elkaar te passen.



SOCIAAL - ARTISTIEKE PROJECTEN VAN IVAN VRAMBOUT


In 2008 gaat Vrambout aan de slag bij de sociaal-artistieke theaterwerkplaats De Figuranten in Menen. Jozef Wouters zorgt voor een unieke vormgeving, Vrambout adapteert de tekst met de 5 spelers. Zij maken samen de bewerking: Antigone, geen seute waarover Hillaert schrijft: “Sinds we deze spelers twee jaar terug zagen, lijkt er erg veel gebeurd. Met groot geloof in eigen kracht komen ze tot vlak voor je neus staan, in een rake theatrale verbeelding van hun denkproces over de keuze voor vechten of slikken. Ze kiezen voor treffen, onderhuids”.

Vanaf dan begint Vrambout als freelance-regisseur te werken. Hij maakt o.a. voor verschillende gesubsidieerde sociaal-artistieke organisaties theaterproducties met groepen tussen 5 en 12 spelers. Hij bewerkt bestaande novelle, boeken en theaterstukken door improvisaties en interviews. Spelers ontdekken al doende Vrambout zijn motivatie om een geschreven werk te bewerken en samen vorm te geven.

Bij al deze projecten komt Vrambout met een persoonlijke vraag de repetitieruimte in. Hij toont zijn betrokkenheid en twijfel omtrent het thema. Hij geeft aan dat via meningen en spelervaringen van de spelers een nieuw stuk wordt gecreëerd. Spelers voegen een inhoud toe aan het bestaande uitgangspunt. Vormgevers, regisseurs en dramaturgen dagen de spelers uit om te zoeken naar spelplezier en –kwaliteiten.

Vrambout gelooft dat binnen deze competitieve wereld de ‘kwetsbare’ recht hebben op zingeving. ‘Kwetsbare’ mensen hebben het recht om met hun gevoelens en meningen aan de slag te gaan en deze te uiten tegenover een publiek. In de huidige maatschappij komen ze vaak tot de constatatie dat hun mening en zienswijze minder van tel zijn. Hen respectabel en krachtig aan het woord laten in een kunstzinnig project, dat is Vrambout zijn grootste drijfveer.


Karamazov van Dostojevski bewerkt Vrambout samen met 8 spelers van De Figuranten. Nikolas Van Elslander ondersteunt als beeldend kunstenaar, Hein Mortier als dramaturg. In 2011 wordt het hernomen op het Enterfestival te Gent (zie ook portfolio).

Nonkel Wanj. (naar Tsjechov) is een openlucht-locatieproject waar Vrambout voor het eerst werkt met het erkend sociaal artistiek gezelschap Cie Tartaren. Op locatie bij Ertzberg te Leuven werd met 8 spelers en scenografe/kostuumontwerpster Olivia Mortier gewerkt aan een serieuze adaptatie van Oom Wanja, met de vraag: Hoe ver reikt ambitie? Nonkel Wanj. werd hernomen op Theater Aan Zee (2012)

De Handelsreiziger (A. Miller) adapteert hij samen met het kunstzinnige dagcentrum Den Teirling. Een tweetalig locatie project met deelnemers (vaak met een psychiatrische achtergrond), sociaal-assistenten en het koor van Den Teirling te Brussel.

Barchoc is een bewerking van de novelle The Ballad Of The Sad Café (Mc Cullers). Het speelde in 2013 op locatie in de appartementen van de sociale woontorens Sint-Maartensdal in Leuven.

GIF t schreef Vrambout datzelfde jaar voor 5 spelers voor De Figuranten. Het behandelt over de problematieken rond de erfenis van familie-eigendom. Het werd gepeeld op locatie in Menen.

Faust (bewerking van Faust van Goethe) stond in 2015 op locatie in Schaarbeek. In samenwerking met nieuwkomers en kwetsbare mensen in armoede (ism Forsiti'a) werd dit theaterproject in verschillende etappes gecreëerd. Garage 29 was er voor verbouwd voor deze tweetalige bewerking over leven en dood. (zie video over het proces onderaan)

Des Vaders, over verpil’zucht en andere zaken is een bewerking van De Vader van A. Strindberg. Een project over de overvloed van psycho-farmaceutische medicatie. Een zaalproject met 12 spelers van Cie Tartaren dat in OPEK te Leuven speelde en in 2017 hernomen werd in CC De Steiger (Menen), De Grote Post (Oostende), Opek - Grote Zaal (Leuven), Het Gevolg (Turnhout), CC Berchem, CC De Ster (Willebroek)

Petit Espace is een theaterproject ontstaan vanuit intensieve gesprekken met de Senegalees Aboulaye Gueye Badji en Nabil Barssa, afkomstig van Marokko. Samen met een diverse groep met mensen van verschillende leeftijden, verschillende origine en sommige met een beperking bouwen ze samen met Vrambout aan 6 scènes op de locatie Allée Du Kaai. Het artistiek sociaal centrum Den Teirling bouwt een volledig decor uit karton.


2015_Forsiti'A - Docu Faust.mp4

VIDEO over het proces van het sociaal-artistiek project Faust